Bir âlime sormuşlar:
- Efendİm, dünyada en güzel şey nedir?
- Sevmek.
- Peki, sonra nedir?
- Sevilmek.
- Peki, neden sevmek sevilmekten önce geliyor?
- İnsan sevdiğini, sevildiğinden daha emin olarak bilir...
************
- Efendim, dünyada en çok kimi seversiniz?
- Terzimi severim.
- Aman hocam, dünyada sevecek o kadar çok kimse varken terzi de kim oluyor? Neden terzi?
- Çünkü ona her gittiğimde, benim ölçümü yeniden alır. Ama diğer kimseler, bir defa benim hakkımda karar verirler, ölünceye kadar da, beni hep aynı gözle görürler...
************
- Efendim, bir insanın ze-kâsını nereden anlarsınız?
- Konuşmasından.
- Ya hiç konuşmazsa?
- Öyle akıllı insan nerede?
************
- Efendim, bir kimse nasıl iyi bir insan olabilir?
- Önce; kötülük yapana kötülük düşünmez. İkincisi; kötülük yapanlara iyilik yapar. Üçüncüsü; iyilik yapanla kötülük yapan arasında bir fark hissetmediği hâle geldiği zaman, iyi insan olur...
************
- Efendim, dünyada mutlu insan kimdir?
- Dağdaki çobandır.
- Nasıl olur efendim?
- İnsan bildikleriyle yaşar. Onun bildiği koyunları ve çevresi. Kendini mutsuz edecek veya kafasını karıştıracak fazla bir bilgisi yoktur... Dinini ve kendi işini bilmesi yeter!

Maraş, İstiklâl Savaşı’nda, din, vatan ve namus mücadelesini kahramanca yapan şehirlerimizden biridir.

Fransız işgalindeki Maraş’ta, 30 Ekim 1919 Cuma günü, Fransız askerlerinin kadınlara saldırdıklarını gören Sütçü İmâm, tabancasına sarılarak birkaçını yere sermiş, diğerleri de kaçmışlardı. Bu hâdiseden sonra Maraş, ayağa kalkmış ve mücadele alevlenmişti. Bu mücadele, 12 Şubat 1920’de Fransızların Maraş’tan sürülmesine kadar devam etti. TBMM 7 Şubat 1973’te Maraş’a “Kahramanlık” unvanı verdi.