Hakkın yüzdört kitâbı ki, nebîler üzre inmiştir,

Kütübdür onların dördü, suhuf yüzü, kelâmullah.

Zebûr’u verdi Dâvud’a, dahi Tevrat’ı Mûsâ’ya,

Ve hem İncil’i Îsâ’ya, getirmiş Cebrâil vallah.

Habibullaha Kur’ânı getirdi, hacet oldukca,

Yirmi üç yıl itmam eyleyip kesildi vahyullah.

Dahi hem nebîler hakkında bildim ismetü fitnet,

Hezâfet hem emanet, sıdkla teblîgu hükmillah.

Gadrle, zenbü humk ve kezbü ketmü hıyanetden,

Münezzehdir, müberradır cemîi Enbiyâullah.

Nebiler ismini bilmek, didiler bazılar vacip,

Yirmi sekizin bildirdi, Kur’ânda bize Allah.

Cemîi enbiyanın evvelidir hazret-i Âdem,

Kamûdan efdalü âhır, Muhammeddir resûlullah.

İkisinin arasında, kati çok enbiya gelmiş,

Hesabın kimseler bilmez, bilir anı hemen Allah.

Resûllerin dinleri mevtle batıl olmaz katâ,

Ve efdaldir meleklerin hepsinden, enbiyâullah.

Bizim Peygamberin ahkâm-ı şerî, öyle bâkidir,

Ki, ehl-i mahşeri, bu şer ile fasledecek Allah.

Neki kılmış Habîbullah, bize teblîg-i ahkâmı,

Kabul ettim anı, amentü billah ve hükmillah.

Beyaz bo­ya­lı alan­lar da­ha bü­yüktür. Çün­kü, da­ire­nin yarıça­pı 1 bi­rim alı­nır­sa, be­yaz alan = π - 2, si­yah alan ise, 4 - π olur.