SOHBET.............. EN MÜHİM VAZİFE

Erkek olsun, kadın olsun, her insanın, her sözünde, her işinde, Allahü teâlânın emirlerine, yani farzlara ve yasak ettiklerine [haramlara] uyması lâzımdır. Bir farzın yapılmasına, bir haramdan sakınmaya ehemmiyet vermeyenin îmânı gider, kâfir olur. Kâfir olarak ölen kimse, kabirde azap çeker. Âhırette Cehenneme gider. Cehennemde sonsuz yanar. Af edilmesine, Cehennemden çıkmasına imkân ve ihtimal yoktur. Kâfir olmak çok kolaydır. Her sözde, her işte kâfir olmak ihtimali çoktur. Küfrden kurtulmak da çok kolaydır. Küfrün sebebi bilinmese dahi, hergün bir kerre istiğfâr etse, yani; (Estağfirullah) dese, muhakkak af olur, yani; (Yâ Rabbî! Bilerek veya bilmeyerek küfre sebeb olan bir söz söyledim veya iş yaptım ise, nâdim oldum, pişman oldum. Beni af et!) diyerek tevbe etse, Allahü teâlâya yalvarsa, muhakkak af olur. Cehenneme gitmekten kurtulur. Cehennemde sonsuz yanmamak için, hergün muhakkak tevbe ve istiğfâr etmelidir. Bu tevbeden daha mühim bir vazife yoktur. Kul hakkı bulunan günahlara tevbe ederken, bu hakları ödemek ve terk edilmiş namazlara tevbe ederken, farzları kazâ etmek lâzımdır.        Tam İl­mi­hâl - Se­âdet-i Ebe­diy­ye (Sayfa: 67)

İnsan beşer, durmaz şaşar, eyler hata, üçer beşer.
Düz ovada yürür iken, ayağını sürter, düşer.

ERBAÎN VE HAMSİN

Eskiden, 22 Ara­lık ile 30 Ocak ara­sın­da­ki 40 gü­ne, Er­ba­în de­nirdi. 30 Ocak’ta Er­ba­în so­na erip, 31 Ocak’ta da Ham­sîn baş­lar. Kış mev­si­mi 40 ve 50 gün­lük iki dev­re­ye ay­rı­lır. Bi­rin­ci­si­ne Er­ba­în (Zem­he­rir), ikin­ci­si­ne Ham­sîn de­nir. Arap­ça’da Er­ba­în 40, Ham­sîn 50 de­mek­tir.