MANZUM ŞİİR.................. İNAT­ÇI KA­DIN

İnat­çı ve ak­siy­di bir ada­mın ha­nı­mı,
Her fır­sat­ta be­yi­ne der­di “Sık­ma ca­nı­mı!”
    Za­val­lı­yı üzer­di ha­nı­mı­nın bu hâ­li,
    Acır­dı ga­ri­ba­na onu gö­ren ahâ­li.
Ona ne söylerse, tersini yapardı,
Kapıyı yavaş ört, dese çarpardı.
    Yanıma gel dese, kaçıp giderdi,
    Bıktı bundan bir gün, ona ders verdi.
Adam ol­muş dert kü­pü, hep dü­şü­nür du­rur­du.
“Ben ne halt et­tim?” di­ye ka­fa­sı­na vu­rur­du.
    Kar­şı­sı­na di­ki­lip, de­di “Ha­tun bak ba­na!
    Sa­kın bu ge­ce kal­kıp git­me­ye­sin ba­ba­na!”
Ha­tun fer­yâ­dı bas­tı: “Efen­di sa­na de­rim!
Ka­rı­şa­maz­sın ba­na, bal gi­bi de gi­de­rim!”
    Adam boy­nu­nu bük­tü; “Bre ha­tun gel et­me!
    Ma­dem ki gi­de­cek­sin, ba­ri köp­rü­den git­me!”
Ha­tun yi­ne kö­pür­dü: “De­li­re­ce­ğim, aman!
Hem köp­rü­den ge­çer, hem taş alı­rım ko­ca­man!”
    Kıs kıs gü­le­rek adam de­di; “Çok taş top­la­ma!
    Ça­buk yü­rü köp­rü­den, or­ta­sın­da hop­la­ma!”
De­di­ği gi­bi ha­nım çık­tı o ge­ce yo­la,
Bir tor­ba taş top­la­dı, ko­şa­rak sa­ğa so­la.
    Köp­rü­ye var­dı­ğın­da bi­raz­cık ya­vaş­la­dı.
    Tam or­ta­sı­na ge­lip, hop­la­ma­ya baş­la­dı.
Köp­rü­den inil­ti­ler işi­til­di bir ara,
Son­ra bir­den yı­kı­lıp, ba­tı­ver­di su­la­ra.  

Ha­ne­fî Söz­tu­tan

 DÜNKÜ CEVAP: 24 sayısı gelmelidir. Çünkü, ilk rakam, isim­de­ki ses­li harf­le­rin, ikin­ci­si ise ses­siz harf­le­rin sa­yı­sı­nı gös­teriyor.