SOHBET................. TOPRAK MAHSULLERİ ZEKÂTI

 Topraktan alınan mahsulün zekâtına uşur denir ve uşur vermek de farzdır. Borcu olanın da uşur vermesi lâzımdır. İmâm-ı a’zam hazretleri buyuruyor ki:
“Her sebze ve meyve, az olsun, çok olsun, mahsul topraktan alındığı zaman, onda birini veya kıymeti kadar altın veya gümüşü, Müslüman fakirlere vermek farzdır.”
Hayvan gücü ile veya dolap, motor ile sulanan yerdeki mahsul elde edilince, yirmide biri verilir. İster onda bir, ister yirmide bir olsun, hayvan, tohum, alet, gübre, ilâç ve işçi masraflarını düşmeden evvel, vermek lâzımdır. Bir sâ’dan (Bir sâ = 4.2 kg) az mahsulün uşru verilmez. Toprağın sahibi çocuk, deli, köle olsa da, uşru verilir. Balın masraflar yapılsa dahi, pamuğun, çayın, tütünün, dağdaki ağaç meyvelerinin meselâ zeytinlerin, üzümlerin onda biri, uşur olarak verilir.
Ne kadar olursa olsun, ev bahçesindeki meyve ve sebzeler için, odun, ot ve saman için uşur verilmez. Zift, petrol ve tuz için uşur yoktur. Uşru verilmeyen mahsulü yemek haramdır. Yedikten sonra da, vermek lâzımdır.

GÜNÜN TARİHİ................ II. ABDÜLHAMİD HÂNIN VEFÂTI

Sul­tan II. Ab­dül­ha­mid Hân, çok iyi bir eği­tim aldı. Arap­ça, Fars­ça, Os­man­lı Ede­bi­ya­tı ve di­ğer İs­lâ­mi İlim­le­ri de öğrendi. Sul­tan, tak­va ve din­dar­lı­ğı se­be­biy­le halk ara­sın­da ve­liy­yul­lah ola­rak bi­li­ni­yor­du. 31 Ağus­tos 1876’da Os­man­lı tah­tı­na çıkan Ab­dül­ha­mid Hân, dış ve iç düş­man­la­rın bü­tün gay­ret­le­ri­ne rağ­men, 27 Ni­san 1909 yı­lı­na ka­dar 33 yıl bo­yun­ca Os­man­lı tah­tın­da otur­ma­yı ba­şar­dı. 27 Ni­san 1909’da taht­tan in­di­ri­lip, Bal­kan­lı eş­kı­ya­nın yağ­ma­sı­na açı­lan Yıl­dız Sa­ra­yı’ndan ay­rı­lır­ken; “Dev­le­ti 10 yıl ida­re ede­bi­lir­ler­se bir asır ida­re et­tik di­ye se­vin­sin­ler.” ke­ra­me­te ben­zer ta­ri­hî sö­zü­nü söy­le­di. 10 Şu­bat 1918 gü­nü Bey­ler­be­yi Sa­ra­yı’nda 75 ya­şın­da vefât etti. Di­van­yo­lu’nda olan Sul­tan II. Mah­mut Hân Tür­be­si’ne defnedildi.