MANZUM MENKIBE............... ... FİRAVUN’UN İMZASI

Cib­ril aley­his­se­lâm, in­san şek­li al­mış­tı,
Ge­lip birgün, Firavn’un ka­pı­sı­nı çal­mış­tı.

De­miş­ti: (Hü­küm­da­rım ba­şı­mı sok­tum der­de,)
Firavn de­di: (Meş­gulüm şim­di git, gel iler­de.)

De­di ki: (Bek­le­ye­mem şu an­da söy­le­ye­yim.)
Firavn de­di: (Uzat­ma, söy­le de din­le­ye­yim.)

De­di: (Bir kö­lem var ki, sö­zü­mü din­le­mi­yor,
Ne em­ret­sem yap­mı­yor, ba­na kar­şı ge­li­yor.

Ben bu âsi kö­le­mi, öl­dü­rür­sem aca­ba?
Suç iş­le­miş olup da, gi­rer mi­yim gü­naha?)

Firavn de­di ki: (Ha­yır, suç ve gü­nah de­ğil­dir,
Böy­le âsi kul­la­rı, he­men öl­dür­me­li­dir.)

Cib­ril de­di: (Ne ile, öl­dür­sem hü­küm­da­rım?
Su­da boğ­sam olur mu, siz de­yin ben ya­pa­yım?)

Firavn de­di: (Öl­dür de, na­sıl olur­sa ol­sun,
İs­ter­sen o kö­le­yi, at bir su­ya bo­ğul­sun.)

Cib­ril ale­yhis­se­lâm, de­di: (Ey hü­küm­da­rım,
Bu işi iz­ni­niz­le, yap­ma­yı ar­zu­la­rım.

Ma­dem ki bu yol­da­dır, si­zin bu fer­ma­nı­nız,
Ken­di eli­niz ile, ya­zıp im­za­la­yı­nız.)

(Âsi olan bir ku­lu, câ­iz­dir su­da boğ­mak.)
Di­ye ya­zıp kâ­ğı­da, im­za­la­dı bu ah­mak.

Bu ha­di­se­den son­ra, yıl­lar geç­ti ara­dan,
Mûsâ aley­his­se­lâm, kaçarken Firavun’dan.

Var­dı Kı­zılde­niz’e, o za­man kav­mi ile,
Ye­tiş­ti ar­ka­sın­dan, Firavn da as­ke­riy­le.

Mûsâ aley­his­se­lâm, duâ et­ti Rab­bi­ne,
De­niz­den on iki yol, açıl­mış­tı ken­di­ne.

Geç­me­ye baş­la­dı­lar, mümin­ler bu yol­lar­dan,
Firavn da as­ke­riy­le, gir­di ar­ka­la­rın­dan.

Sağ ve sâ­lim ge­çin­ce, tam ola­rak mümin­ler,
Su­yun tam or­ta­sı­na, gel­miş­ler­di kâ­fir­ler.

Yol­lar ka­pan­dı bir­den, su­lar bas­tı her yan­dan,
Gel­di Cib­ril-i emin, Firavn’a tam o za­man.

Gös­ter­di ken­di­si­ne, im­za­lı fer­ma­nı­nı,
Oku­yun­ca kâ­ğı­dı, ta­nı­dı im­za­sı­nı...
Abdüllatif Uyan