MAKALE...................... HACI VEGA’NIN ÇİFTLİĞİ (1)

Uganda’da derme çatma bir çiftlikteyiz. Karanlık çökünce çakal sesleri karışıyor, maymun çığlıklarına. Hacı burada ken-dine bir kulübe yapmış. Sazları dermiş çatmış çatıya. Bir hasır, bir tahta sedir. Rahlesi, seccadesi yerde, mushafı duvarda. 
İhlas Vakfı gönüllüsü Ahmet Ertürk sağda solda kurbanlık ararken tanışmış Hacı Vega’yla. Hayvanları semiz, fiyatları makul olunca, bu alışverişi ondan yaptık. Son gün, son hayvanı da onun çiftliğinde kesip toparlanıyoruz. Hacı; “Aceleniz ne, bir çay içelim şurada.” dedi. Nasıl da yorulmuşuz, oturmak ne kelime yığılıyoruz âdeta. 
Burası bir yanı orman, öbür taraf mera. Toprak nebat ko-kusu, oğlaklar neşeyle mele-şiyor, kuşlar cıvıldıyor. Hacı bir mangalla görünüyor. Et ve ciğer de getirmiş. Çayları koyarken Ahmet Ağabey soruyor: 
- Çoluk çocuk var mı hacım?
- Ellerinizden öperler var. Annem sağ, babamı kaybettik. Biz 74 kardeşiz. 45 kız, 29 oğlan. Babamın kaç eşi ol-duğunu bilmiyorum. Öldüğünde 4 hanımı vardı.
-Peki sen?
-Yaşım 43, lâkin 1991’de doğdum diyorum dostlara. 
- Anlayamadım?
- 25 yaşına kadar Müslüman değildim. Kunu’daki kilisenin liderliğini götürüyordum. Bir gün bir belgesel seyretmiştim, Müslümanlar daha samimi geldi bana. Bir Allaha inanıyorlardı. Hiç unutmam onlar gibi diz kırıp ellerimi açmış; “Yâ Rabbi sen doğruyu göster demiştim yana yakıla. Kilisedeyken çok insan kandırmıştım. Körleri gördürdüğümüzü, yatalakları kaldırdığımızı iddia ediyorduk hatta. İnsanlar yalnızdı, muhtaçtı, inanıyorlardı yalanlarımıza.
- Hangi mezheptendin?
- Katolik, Protestan. Neti-cede Rabbim lütfetti, sevdiklerinin yanına aldı. Kilisenin maaşını reddedince şaşırdılar.
Müslüman olduğumu duyunca babam şok oldu âdeta. Selâm veriyordum yüzünü saklıyordu. “Git, görünme bana!” diyordu. Hürmetkâr davrandım. İhtiyaçlarını sessizce görüyordum. Ve barıştık yıllar sonra. Kardeşlerime; “Keşke siz de onun gibi olsanız.” demeye başladı hatta.  (Devamı yarın)