MAKALE............................ BİR AŞ DA BİZ OLABİLİRİZ

Rahat koltuğumda oturmuşum kahvemi yudumlayarak Dünya'nın benden uzak bir yerinde açlıktan ölen insanlarla ilgili bir şeyler yazacağım öyle mi? Ben iyisi mi utancımı yazayım bütün insanlığı da içine alacak şekilde.
Listelemeye kalkışsam yahut saymaya kalksam, düşünmeye kalksam bir ömür boyu O'nun verdiği nimetleri saymakla bitiremem. Ama ben saymaya kalkamadığım nimetleri beğenmeyip utanmadan şikâyet ediyorum.  Midem doysa gözüm doymuyor, gözüm doysa bile ihtiyaçlarım bitmiyor. Ve hiç utanmıyorum bıkmadan usanmadan istemekten, yemekten, içmekten, almaktan, giymekten, sürekli şikâyet etmekten. Bu şikâyetler konusunda yalnız da değilim.
En acımasız örnekleri ken-dimden vereyim ki Afrika'daki kardeşlerimi gördükçe en çok ben utanayım en çok ben vicdan azabı çekeyim! Bu ayak-kabı bu çantaya uymuş mu diye düşünemiyorlar, çünkü açlar! Yine mi bunu yiyeceğiz demiyorlar, çünkü gerçekten açlar! Evlerindeki eski eşyalardan şikayet etmiyorlar, çünkü açlar! Az maaş alıyorum diye şikayet edemiyorlar, çünkü hem işleri yok hem açlar! Arabalarını yenilemek için para biriktiremi-yorlar, çünkü oyuncak arabaları bile hiç olmadı  ve açlar! Çocukları istediği oyuncağı almadığı için annelerine nazlanamıyorlar, çünkü açlar! Çocuklar yemeklerden şikayetçi olamıyorlar, çünkü ölüyorlar!.. Komşumuz aç değil komşumuz ölüyor!.. Var mı bundan ötesi?..
Yaralı bir hayvanı bulup tedavi ettirdiğinde bunu dünya televizyonlarında haber yaptıran devletler bu durumda kılını kıpırdatmıyor! Hoş onlar hangi önemli şeyde yardımcı oluyorlar ki, o da ayrı bir konu! Petrol ve menfaat yoksa, dünya da yardım da yok.. İnsanları önce sömürüyorlar sonra da posaları çıkınca ölüme terkediyorlar.
Göndereceğiniz yardımları da az görmeyin. Damlaya damlaya göl olur. Ölmekte olan bir çocuğun ilacını, içeceği suyu, bir öğünlük yemeği siz göndermek istemez misiniz?..
 #estikceyazanadam