ŞİİR.................. GÖNLÜMÜZ

Bağ­rın­da açın­ca İs­lam çiçeği,
Cihanı kap­ladı sev­gi sıcağı,
Bir mübârek çöle düş­tü gön­lümüz!

Cehaletin ocağını sön­düren,
Bah­tımızı gülis­tana dön­düren,
Bir çiçek­li yola düş­tü gön­lümüz.

Hak buyur­du: Rah­meten­lil âlemin,
Cüm­le var­lık hâl diliy­le der: Âmin!
Nur mey­veli dala düş­tü gön­lümüz!

Şükür üm­metiyiz o cömert şâhın,
Şefaâti bit­mez Habibul­lah’ın,
Yediveren güle düş­tü gön­lümüz!

Her an semâlar­dan boşanır­ken nur,
Gül izine has­ret çek­ti de yağ­mur,
Bir ilâhi ‘gel’ e düş­tü gön­lümüz!

Zaman ger­gefin­de İs­lam’ı dokur,
Dil­de salât, yürek­ler­de bin şükür,
Bir hüner­li ele düş­tü gön­lümüz!

Yak­tı mâsivâyı vah­det yolun­da,
Yürek­ten vurul­du has­ret yolun­da,
Mec­nun olup dile düş­tü gön­lümüz!

Fetih güneşinin hararetiy­le,
İs­lâm’ın rah­meti, bereketiy­le,
Tâ Mısır’da Nil’e düş­tü gön­lümüz!

Cen­net­te açılan güle heves­le,
Asır­lar ön­cesi ‘muş­tulu ses’ le,
Naz­lı İs­tan­bul’a düş­tü gön­lümüz!
Aş­kın­la eriyip mest oluver­di,
Tat­lı has­retine dost oluver­di,
Bir doyul­maz hâle düş­tü gön­lümüz!

Yedi kat semâya otağ kurun­ca,
Rûha gül yüzünün şav­kı vurun­ca,
Hâtem-i Resûl’e düş­tü gön­lümüz!
Bestami Yaz­gan

FIKRA....................BABALAR

Ço­cuk­lar bir­bir­le­ri­ne ba­ba­la­rı­nın ne ka­dar “hız­lı” ol­du­ğu­nu an­la­tı­yor­lar­dı. Bi­ri der ki:
- Be­nim ba­bam ok at­tık­tan son­ra ko­şup he­de­fe ok­tan ön­ce va­rı­yor...
İkin­ci ço­cuk söze karışır:
- O da bir­şey mi? Be­nim ba­bam ta­ban­ca­sı­nı ateş­li­yor he­de­fe kur­şun­dan ön­ce ye­ti­şi­yor...
 Üçün­cü ço­cuk ileri atılır:
- O da bir­şey mi? Be­nim ba­bam dev­let has­ta­ne­sin­de dok­tor. Me­sâi 5’­te bi­ttiği hâlde, be­nim ba­bam eve 3’­te ge­li­yor.

DÜNKÜ CEVAP: 9