ŞİİR................ BİLİRİM

Ufuklar güneşi yuttuğu zaman,
Oturur küçükler TV başına.
Mâsumca perdeler açılır, aman!
Bakarlar âlemin kargaşasına...

Küçüğüm, atandan iyi bildiğin,
Şu Tom Amcaları, Sam Amcaları.
Ve hergün bilmem kaç kez dinlediğin,
Musiki değil o, mâbet çanları...

İsimleri şarkılara da girmiş,
Corclar ve Maykıllar, Mariannalar,
Bu kadar meyusluk nereden inmiş,
Bir bak da, söylesin sana aynalar...

Filmlerde başı dik kahramanların,
Öldürdüğü kukla adamlar değil.
Her yaptığı eylem figüranların,
Ölen kültüründür, bunu böyle bil!

Övünür dururuz geçmişimizden,
Sanki ecdadımız bizlerden değil.
Nasıl da kopmuşuz geçmişimizden,
Yüzümüz, o nûrlu yüzlerden değil!

Küçüğüm, bilirim bu adamları,
Vurulup düşerken siperlerinden.
Allahım, bu gülünç kahramanları,
Tanırım, haçlı seferlerinden...
Ahmet Sırrı Arvas

FIKRA.............ÖLÜM SEBEBİ

Hep kulağında walkman ile dolaşan bir İskoçyalı, birgün berbere gider. Koltuğa oturup berbere der ki:
- Saçımı kes ama, kulaklıklara dokunma!
Müşterisinin bir ara uykuya daldığını gören berber, rahat traş yapabilmek için yavaşça kulaklıkları çıkarır. Adam mosmor kesilir ve hemen oracıkta can verir. 
Cenaze kaldırılırken, berber daha fazla vicdan azabı çekmemek için; “Bu benim yüzümden öldü.” diyerek herşeyi anlatır. Bunun üzerine papaz walkmanı ister ve kulağına taktığında şöyle sesler gelir:
“Nefes al ver! Nefes al ver! Nefes al ver!..”

DÜNKÜ CEVAP