MANZUM MENKIBE............ SEYYİD FEHİM ARVÂSÎ

Hazret-i Seyyid Fehim, seçilmişlerden biri,
Bir bakışta temizler, kalbde bulunan kiri.
     Müks’ün Arvas köyünden gelişlerinde Van’a,
     Günahkâr gencin biri yaklaşıyor yanına.
Üstad öyle bir bakar, gencin gönlünü yakar,
Üstaddan çıkan nurlar, gencin kalbine akar.
     Adı Fehim’miş gencin, Şeyhten hiç ayrılamaz,
     Kendini saran hâlden bir türlü sıyrılamaz.
Üstad Arvas’a döner, genç aşık yalnız kalır,
Havalar gâyet soğur, mevsim kara kış olur.
     Derler ki: “Hazret-i Şeyh, bezir yağı arıyor.”
     Bunu duyan Fehim’i, bir telaştır sarıyor.
Derhâl arar her yeri, bezir yağını bulur,
Büyük bir küp içine yağı hemen doldurur.
     Fehim yalın ayakla küple düşer yollara,
     Rabbim yardım eylesin böyle aşık kullara.
Yol belli değil, iz yok, bir de tipi esiyor,
Dondurucu soğuklar nefesini kesiyor.
     Yırtıcı hayvanların yanından geçip gider,
     Fakat onlar görmeden yoluna devam eder.
Bir hâl olur âniden birisi zuhur eder:
“Fehim, yardım edeyim, kabul edersen eğer?”
     Böyle der gelen kişi, Fehim bakmaz yüzüne,
     Hayâlindeki “yâr”i görünmekte gözüne.
Akşam ezan okunur, üstad mihrapta bekler,
Sevenlerine dönüp, “Bir yolcumuz geldi.” der.
     Fehim girer mescide, donmuş yalın ayakla,
     Hazret-i Şeyhe bakar, büyük bir iştiyakla.
Seyyid Fehim emreder, yedirip içirirler,
Yeni elbise verip yukarı geçirirler.
     Şöyle der, Hazret-i Şeyh, dönüp Fehim’den yana:
     “Tehlike içindeyken Hızır gelmişti sana,
İhtiyacın ne ise muhakkak görecekti,
İstediğini sana severek verecekti.”
     Fehim der ki; “Efendim ben size geliyordum,
     Sizi uzakta değil yanımda biliyordum.
Size yaklaşıyordum her adım atışımda,
Yardım ediyordunuz her kara batışımda.”
     Sofu Baba olarak tanınır Van’da Fehim,
     Feyzinden faydalanır ihlâsla severse kim.

DÜNKÜ CEVAP: 100 sayısının üçte biri ile, üçte birinin yarısının toplamı 50’dir. Yani 100’ün yarısı.