SOHBET.............. ÖLÜM SONSUZ HAYATTIR

Ebû Alî Hasen bin Ahmed hazretleri Hanbelî fıkıh, kıraat ve hadis âlimidir. 396 (1005)’de Bağdat’ta doğdu. 471’de (m. 1079) Bağdat’ta vefât etti. Bir dersinde buyurdu ki:

Müminin rûhunun bedenden ayrılması, esirin hapisten kurtulması gibidir. Mümin öldükten sonra bu dünyaya geri gelmek istemez. Yalnız şehitler, dünyaya geri gelip, bir daha şehit olmak ister. Dünyanın iyiliği gitti. Kederleri kaldı. Bundan dolayı ölüm, her Müslüman için hediyedir. Bir adamın dînini, ancak kabri korur. Müminlere yapılacak ikramlardan birincisi, ölümdeki sevinçtir. Mümini rahatlandıran, ancak Allahü teâlâya kavuşmaktır. Her mü’mine mevt, hayatından daha iyidir. Bir kimsenin ölümünde hayır yok ise, hayatında da hayır yoktur.

Azrâîl aleyhisselâm, İbrâhîm aleyhisselâmdan rûhunu almak için izin isteyince; (Dost, dostun canını alır mı?) dedi. Allahü teâlâ, Azrâîl aleyhisselâm ile haber gönderip; (Dost dosta kavuşmaktan kaçınır mı?) buyurunca; (Yâ Rabbî! Rûhumu hemen al!) diye duâ eyledi.

Allahü teâlânın emirlerine uyan bir mü’mine, ölümden daha sevinçli bir şey olmaz. Allahü teâlâya kavuşmayı seven mü’min, ölümü ister. Ölüm, dostu dosta kavuşturan bir köprüdür. Kavuşmak şevki, büyük ve yüksek derecedir. Bu dereceye yükselen mü’min, ölümün gecikmesini istemez. Rabbine iştiyâkından dolayı, O’na kavuşmayı, O’nu görmeyi sever. Cenneti seven ve ona hazırlanan insan ölümü sever. Çünkü, ölüm olmayınca, Cennete girilmez.

Bir kimsenin îmân ile öleceği son nefeste belli olur. Bir insan, bu nîmete kavuşunca, Allahü teâlânın ihsanları başlar. Bu anda, elbette sevinir.

Bu dünya bir konaktır. Diğer cihana bakınca zindandır. Bu geçici varlık, bir görünüştür. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: “İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.”

Dünya hayatı, rüyâ gibidir. Ölüm insanı uyandırıp, rüyâ bitecek, hakîkî hayat başlayacaktır. Müslümanın ölümü, hayattır. Hem de, sonsuz bir hayat! Vehbi Tülek TÜRKİYE GAZETESİ 27.09.2020

Erkek: Edip - Kız: Edibe - Yemek: Bezelye çorbası, Fırında balık, Salata, Revani.