MAKALE.......... EYLÜL HÜZNÜ

Yirmisekiz sene önce bir Eylül günü Türkiye Cumhuriyeti’nin seçimle gelmiş bugün bile sağ olsa, seçimi kazanacağında şüphe bulunmayan Başbakanı Adnan Menderes’i Kıbrıs’ın vatanımıza kazandırılmasında büyük hizmet gösteren Dışişleri Bakan’ıyla, Maliye Bakanını asmışlardı... Hüzünlü günlerdi. Millet şaşırmıştı, beklenmemişti böyle bir şey, en mâsûm bir gösteri bile yapamamıştı...
O zamanlar gazetelerimizin hemen hiç birinde “İnsan Hakları” feryâdı yoktu... Ölüm cezasına karşı çıkan, onu gayri medeni bulan da. Hapishanelerin insanîleştirilmesinden bahsedenler de yoktu...
Yâni bugünkü hâl ile tam tezat... Ne ölüm cezasına karşı çıkma, ne mahpusların hayatlarını insanileştirme, ne insan hakları, ne siyâsi suç kavramı, ne düşünce suçu, ne şu ne bu, hiçbirisi yoktu... 
Ama bugün, eli kanlı teröristlere, beşer onar adam öldürmüş kişilere gelince onların şahsında idam cezasına karşı çıkanlar mangalda kül bırakmıyorlar... Dışarı kaçınca yine şuç işleyen, yani adam öldürenlerin içerideki arkadaşlarına, insanca şartlar isteyenler gırla...
Pekiyi, ama; kim bu kampanyayı yürütenler? Teröristlerin, anarşist katillerin insan haklarını korumaya kalkanlar?
Kim olacak, bundan yirmisekiz sene önce, bütün bir parlamentonun idam edilmesi için alkış tutanlar, asılanların az olduğunu ifade edenler...
Bu satırları yazışım, bâzı kişilerin idamını talep etmek asla değil. Ey bunları asanlar ve ey şunları asamayanlar! Sizin hangi yaptığınız adâletti? Bu iki şıktan hangisi adâlete uygun? Belki birisi... Amma kim, hangi vicdan çıkıp da “İkiside adâlete uygundur.” diyebilir?
Ergun Göze TÜRKİYE GAZETESİ

FIKRA.........İKİ KAFADAR

İki kafadar, bir iş için açılan imtihanda, birbirine yakın otururlar. İmtihan başlar. Biraz sonra biri, boş kağıdı verip çıkar. Diğeri en sonunda verir.
Önce çıkan, diğerine sorar:
- Geç çıktığına göre, bütün soruları cevaplandırmışsındır.
- Ben de boş kağıt verdim.
- Niye bu kadar geç kaldın?
- Birbirimize yakın oturuyorduk ya. Senden kopya çektiğimi zannetmesinler diye geç verdim.