SOHBET........... HAZRET-İ ÖMER-ÜL FÂRÛK

Es­hâb-ı ki­râ­mın en bü­yük­le­rin­den, Aşe­re-i Mü­beş­şe­re­den­dir. Ya­ni; Cen­net­le müj­de­le­nen 10 ki­şi­den bi­ri­dir. Re­sû­lul­la­hın (aley­his­se­lâm) ikin­ci ha­li­fe­si­dir. Ku­reyş’in bü­yük­le­rin­den idi. Çok gü­zel ko­nu­şur­du. Ön­ce, Re­sû­lul­la­ha düş­man idi. Re­sû­lul­la­ha, pey­gam­ber ol­du­ğu bil­di­ril­di­ği gü­nün 6. yı­lın­da, Müs­lü­man ol­du. Bü­tün ga­zâ­lar­da bu­lun­du. Ars­lan gi­bi dö­ğüş­tü. Uhud’da Re­sû­lul­la­hın ya­nın­dan ay­rıl­ma­dı. Da­ima doğ­ru söy­le­di­ği için (Fâ­rûk) den­di. Ha­life Ebû Be­kir, ve­fât ede­ce­ği za­man, Es­hâb-ı ki­râ­mın ile­ri ge­len­le­ri­ni ça­ğı­rıp gö­rüş­tük­ten son­ra, Haz­ret-i Ömer’i ha­li­fe ta­yin et­ti. Emî­r-ül mümi­nin is­mi­ni al­dı. Az za­man­da o ka­dar çok yer al­dı ki, ta­rih­çi­le­ri şa­şırt­tı. Ku­düs’e gi­dip, ada­le­ti ile Rum­la­rı hay­ran bı­rak­tı. Kad­si­ye Za­fe­ri’ni ka­za­na­rak, or­du­la­rı Azak De­ni­zi’ne ka­dar iler­le­di. Tu­nus’a ka­dar feth olun­du.

Onun za­ma­nın­da, 4 bin­den faz­la câ­mi, mescit ya­pıl­dı. Haz­ret-i Muâvi­ye’yi Şam va­li­si yap­tı. Her se­ne hac yap­tı. 10,5 se­ne ve 7 gün, dün­ya­da hiç gö­rül­me­miş bir ada­let­le ha­li­fe­lik yap­tı. Haz­ret-i Ömer Ada­le­ti di­ye, bü­tün dün­ya­da mi­sal ve­ril­mek­te­dir. Hic­rî 23’ncü yı­lın Zil­hic­ce ayın­da, bir sa­bah na­ma­zın­da, Mu­gî­re bin Şu’be haz­ret­le­ri­nin kö­le­si, Ebû Lü’lü’ Fi­ruz ta­ra­fın­dan bı­çak­la kar­nı­na vu­ru­la­rak, 63 ya­şın­da 3 Ka­sım 644’de şe­hit edil­di. Pey­gam­be­ri­mi­zin kab­ri­nin bu­lun­du­ğu Hüc­re-i Se’âdet­te, Haz­ret-i Ebû Be­kir’in ya­nı­na defnedil­di.

=   =   =

Ebû Ha­fsâ’dır kün­ye­si, Hat­tâb’dır ba­ba is­mi,

Haz­ret-i Ömer de, Al­la­hın sev­gi­li­si.

Ada­le­tin tim­sa­li, Sıd­dîk’ın ha­li­fe­si,

İyi­lik­ler pı­na­rı, mer­ha­met ha­zine­si,

Otuz iki ya­şın­da, şe­ref­len­di İs­lâm­la,

Ga­rip olan mümin­ler, kuv­vet bul­du onun­la.

Al­la­hın sev­gi­li­si, Ömer ib­nil Hat­tâb’a,

Fâ­rûk bu­yur­muş idi, lâ­kap ola­rak ona.