ŞİİR......... ANNELER

Beşiğinde ninniler, söyleyerek uyutan,
Ağlayınca bebekler, uyumayı unutan,
İlâhiler söyleyip, masallarla uyutan,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Gülüşüne ömrünü, çekinmeden verirler,
Şefkatleri deryadır, üşenmeden verirler,
Karşılıksız severler, düşünmeden verirler,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Okşayarak başını, umudunu büyütür,
Ellerinden tutarak, sevgisiyle yürütür,
İrfanının rûhunda, varlığıyla öğütür,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Adımları atınca, annesine koşuyor,
Annem diye bakınca, anneler de coşuyor,
Nükteleri katınca, insan bir hoş oluyor,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Akşamları babalar, çocukları soruyor,
Bebekleri sarıyor, büyükleri koruyor,
Huzur veren yuvalar, saâdeti soluyor,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Kundaklarda bebekler, ne de çabuk büyüyor,
Annelerin yanında, çok oyunlar oynuyor,
Çok olsa da çocuklar, anneler hiç doymuyor,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

Ebu Fehim vaktiyle, yaramaz bir çocuktum,
Sokaklarda oynardım, duramaz bir çocuktum,
Annesiz hiçbir nefes, alamaz bir çocuktum,
Gözyaşını dökerek, emek veren anneler.

 Âciz - A. Gök (Sultan Divanı’ndan)

DÜNKÜ CEVAP: B ve C