HİKÂYE......... ŞU BENİM ŞİİRİM KOMUTANIM

Amasya 55. Topçu Tugayındaki acemiliğinin ilk günlerinde askerliğin soğuk yüzüyle karşılaştı Ahmet Suphi. Komutanı; “Koşup yorulmasaydın. Sana özel bir araba gönderirdik!” dedi.
Ahmet, geciktirdiği ikindi namazını câmide kıldıktan sonra akşam içtimasına son dakikada koşa koşa yetişmişti. Komutan Ercan, askerin kendisinden sonra gelmesine fena kızmıştı. 99 askerin huzurunda bağırdı:
- Bir daha tekerrür ederse hücreyi boylarsın. Geç yerine!
√      √      √ 
Bu olaydan sadece 4 gün sonra Ahmet, bahçedeki büfenin önünde tost yerken, komutanın emireri nefes nefese gelerek dedi ki:- “Binbaşım seni çağırıyor!”
Ahmet ısırmış olduğu lokmasını yutmakta zorlandı. Elindeki yarım tostu büfenin çıkıntı bölümüne bırakarak, emir erinin peşine düştü, küt küt atan kalbiyle.,...
Emir eri kapıyı tıklatıp onu sırtından hafifçe içeri itti, kapıyı kapattı. Ahmet’in dizleri titredi, zar zor asker selâmı verdi. Odada bir sivilin oturduğunu hissetti, ancak o tarafa bakamadı.
Yüzbaşı sivil misafirine:
- Bu mu, diye sordu.
Misafir Ahmet Suphi’ye tebessüm etti.
- Evet, bu komutanım.
- Otur bakalım!
Ürkek bir güvercin gibi hafifçe koltuğa ilişiverdi Ahmet…
- Tanıyor musun bu abiyi?
Ahmet neredeyse çocukluğundan beri tanıştığı, hasbihâl ettiği, şiirlerini dinlettiği şâir dostunu, ağabeyini elbette tanımıştı.
- Evet komutanım.
Komutan bu defa şâire döndü:
- Bu çocuk şiir mi yazıyor şimdi yânî?
Ünlü şâir, acemi ere coşkuyla kefil oldu:
- Evet komutanım, çok güzel şiirleri vardır.
Ercan komutan tam bir şiir tutkunuydu.
Er Ahmet, iyice rahatlamış olarak sağına soluna bakınca, komutanın arkasındaki panoya iliştirilmiş şiirler gördü.
Ve onca şiir arasından Türkiye Gazetesi Takvimi parlayıp öne çıktı. Sevinçle parmağını komutanın panosuna doğru uzattı:
- Şu benim şiirim komutanım!
Komutanın beğenip panosuna astığı üç kıtalık bu şiir, en “ağır” torpilden daha etkili olmuştu:
- Bundan sonra ne zaman istersen çarşı iznin benden! Bir sıkıntın olursa buradayım. 
Sadık Söztutan    TÜRKİYE GAZETESİ
20 Nisan 2024