HÂTIRA...... DEPREMDE NELER OLDU

Diyarbakır’da 100 kişiye mezar olan yerde, ikiz çocuklarını ve eşini kaybeden Hediye Aslan (43), enkaz altından 56 saat sonra çıkartılmıştı. Hediye, bir yıl sonra İHA muhabirine enkaz altında yaşadıklarını özetle şöyle anlattı:
“Depremde birdenbire çok sallandık, ne yapacağımı bilemedim. 6’ncı kattayız, atlasak olmuyor. Kalktım, kapıyı açarken duvar üzerime geldi. Yıkıldı, ben orada kaldım, çocuklarım da içeride kaldı. Birbirimizi göremedik, hiçbir ses gelmedi.
Taşların içinde küçük bir parça kilim vardı. Mezar gibiydi, zorla dönerek sırayla yan tarafımı ısıtıyordum. Çok üşüyordum. O ara bir çocuktan ses geldi. Kızım Şiyar zannettim. O çocukta; “Ay, ay!' diye inliyordu. “Şiyar sen misin.” diye seslendim. “Yok, ben Muhammed.” dedi. Onu teselli etmeye çalıştım. “Bak hepimiz bu duruma düşmüşüz, sakin ol. Ne durumdasın?” dediğimde; “Yerin altındayım, sadece kafam gözüküyor.” dedi. Ben sustukça o; “Abla susma!' diyordu. Çocuk korkuyordu. Sonra sesi yavaş yavaş kesilmeye başladı ve bitti.”
 Çok saatler geçti, hep karanlıktı, bir mezar gibi yerin altındaydık. Çalışma yapanların sesi bana geliyordu, benim sesim bir türlü onlara gitmiyordu. En son itfaiyeci bir dayı Kürtçe konuşuyordu, sesi geldi. Sesimi ona duyurmak istedim. Sesim ona gitti ve bulunduğum enkâzın üzerinde çalışmaya başladılar. İtfaiyeciler beni buldu ve kurtuldum ama hep çocuklarımı soruyordum. Hastaneye gidinceye kadar hep sağ dediler.
 Yerin altında iken oğlum Abdullah’ın 5’inci sınıftaki bayan din kültürü öğretmeni rüyâmda bana yiyecek getiriyordu. 'Kan değerlerin düşmesin.' diyordu. Bana su getiriyordu. Gözümü kapattığım zaman bana kek ve su getiriyordu. Sanki melekler bana getiriyordu. Uyandığım zaman sanki gerçekten yemiş gibiydim. Susama, acıkma hiçbir şey hissetmiyordum. Çıkarttıklarında da doktora götürdüklerinde kan değerlerimi ölçtüklerinde hepsi normaldi. Sofradan sanki yeni kalktığımı söylüyorlardı. Orada ne yediğimi sordular. Hiçbir şey yemediğimi söyledim. Rüyâlarımdan bahsetmedim. Çocuklarımı kaybetmenin şoku vardı, kendime sakladım...”   İHA   23.01.2024