BUGÜN........ MÜBÂREK REGÂİB KANDİLİDİR

Receb ayının ilk cuma gecesine Regâib gecesi denir. Perşembeyi Cumaya bağlayan gecedir. Her cuma gecesi de kıymetlidir. Bu iki kıymetli gece bir araya gelince, daha kıymetli oluyor. Allahü teâlâ bu gecede mü’minlere ihsânlar, ikrâmlar yapar. Bu geceye hürmet edenleri affeder. Bu gece yapılan duâ red olmaz ve namaz, oruç, sadaka gibi ibadetlere, sayısız sevâblar verilir.
Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
“Şu beş gecede yapılan duâ geri çevrilmez: Regâib Gecesi, Berat Gecesi, Cuma Gecesi, Ramazan ve Kurban Bayramı Gecesi.”                      [İ.Asakir] 
“Receb ayında çok istigfar edin! Çünkü Allahü teâlânın, Receb ayının her vaktinde Cehennemden azat ettiği kulları vardır. Ayrıca Cennette öyle köşkler vardır ki, ancak Receb ayında oruç tutanlar girer.”
[Deylemî] 
“Allahü teâlâ, Receb ayında oruç tutanları mağfiret eder.” 
[Gunye]          
Bu mübârek gecede, diğer mübârek geceler gibi, kazâ namazları kılmalı, Kur’ân-ı kerîm ve ilmihâl kitabı okumalı, tevbe ve duâ etmeli, din kardeşlerimizi, sâlih akrabaları ve âlimleri ziyâret etmeli, fakirleri sevindirmeli, dünya ve âhıret saâdeti için, bütün Müslümanlara duâ etmeli. Gecesini ibâdetle geçirirken, gündüzünü de oruçla geçirmelidir.
En kıymetli ilim, doğru yazılan ilmihâl bilgileridir. Gâfil olmamalı, bu geceyi mutlaka ihyâ etmeli, sadaka vermeli, Müslümanları sevindirmelidir. Bunların sevâbını ölülere de göndermelidir. Perşembeyle birlikte, Cuma günü de oruç tutmakta mahzur yoktur. Receb ayında oruç tutmak faziletlidir. Regaib gecesi, Perşembe günü öğle namazından sonra başlar, imsak vaktine kadar devam eder. Günü ise Cuma günüdür, imsak vaktinden başlar ve güneş batana kadar devam eder. 
İmâm-ı Gazâli hazretleri buyuruyor ki:
“Âhıret yolcusunun, ibâdetle ihya edilmesi kuvvetle müstehab olan mübârek geceleri boş geçirmesi uygun değildir; çünkü bunlar hayır mevsimleri ve kârı bol olan gecelerdir. Kazançlı mevsimleri ihmal eden tüccar, bir kâr sağlayamadığı gibi, mübarek geceleri gafletle geçiren âhıret yolcusu da maksada ulaşamaz”.            (İhya)