GÜNÜN TARİHİ.............. TİMUR HÂN

Timur Hân, tarihin en büyük cihangirlerindendir. 1336’da doğdu. İyi bir eğitim gördü. 1370’te Semerkand’da tahta çıktı. Hayatında 26 devleti tarihten silmiştir. Çin’e ve Delhi’ye kadar bütün Asya’yı; Irak, Suriye ve İzmir’e kadar Anadolu’yu aldı. Çin’e başka bir sefere giderken 18 Şubat 1405’te vefât etti. Kabri Semerkand’dadır. İlim sâhibi, büyük bir hükümdardı.
∑ ∑ ∑
Emîr Timur Hân, yaptığı savaşlardan birinde her şeyini kaybetti hatta en güvendiği komutanlarını… Kendisi de çâresizlik içinde esir düşmemek için bir dağa sığındı. Her şeyini kaybetmiş biri olarak uzun müddet ne yapacağını düşündü. Aklından geçen tek şey; “Artık mağlup olduğu ve bir kenara çekilip sonunu beklemesi gerektiği .” idi. 
Fakat birden gözüne bir şey ilişti: Bir karınca! Ağzına aldığı buğday tanesini yuvasına taşımaya çalışan bir karınca! Buğday tanesini yuvasından içeri sokmak içim bombeli yere doğru zor zahmet çıkarıyor ama gücü yetmediği için de bunu bir türlü başaramıyor, buğday tanesi aşağıya düşüyor. Bir, on, yirmi, otuz, kırk derken en sonunda buğday tanesini yuvasından içeriye sokmaya muvaffak oluyor.
İşte orada Timur’un kafası “dank!” ediyor ve kendi kendine şunu düşünüyor: “Küçücük bir karınca ve ben… Bu karınca ki küçücük bir varlık olarak vazgeçmeden ve kararlılıkla çalışarak, mücadele ederek muvaffak oluyor. Ya eşrefi mahlûk bir insan olarak ben vaz mı geçeceğim? Yoksa Rabbimin verdiği kuvvetle yeniden mi ayağa kalkacağım?”
Sonra ayağa kalktı ve tarihin en mukavemetli ordularından birini kurarak mücadelesini fasılasız sürdürdü. Sahipsize sahip çıktı, darda kalana imdat eetti, mazlumu muhafaza ederek büyük bir medeniyet kurdu. Dünyanın en kıymetli ilim adamlarını yetiştirdi. İlim yuvalarından ordu teşkilâtına kadar her şeyi ama her şeyi yeniden kurdu. Hatta ilme o kadar ehemmiyet verdi ki, bir gün halıları çırpılan medresenin duvar dibine sokularak çırpılan tozları ciğerlerine çekecek kadar... Soranlara da; “Allahü teâlâ beni bu ilim talebelerinin ayaklarından çıkan toz hürmetine affeder belki.” diyecek kadar da yüce gönlüyle ilme her dâim hizmet etti…