MANZUM MENKIBE........ RÂBİA-İ ADVİYYE

Bir gün bir misâfiri, gelmişti hanesine,

Bir parça eti vardı, koydu tenceresine.

Düşündü pişirip de, ona ikram etmeyi,

Onunla konuşurken, unuttu pişirmeyi.

Nihayet akşam oldu, namazları kıldılar,

Hem kendi, hem misâfir, o gün oruçluydular.

Dedi: “Yemek pişmedi, unutmak sebebiyle,

Bari iftar edelim, biraz ekmek, su ile.”

Getirmeye giderken, su ve kuru ekmeği,

Leziz et kokuları, bir anda sardı evi.

Baktı ki tencerede, duran et, o hâliyle,

Ateşsiz güzel pişmiş, kudret-i ilâhiyle.

Misâfir o yemekten, yiyince, ilk tadımda,

Dedi: “Böyle hoş yemek, yemedim hayatımda.

Hem de sen, pişirmeyi, unutmuştun bu eti,

Buna rağmen pişmiş et, nedir bunun hikmeti?”

Dedi: “Kul unutmazsa, Hak teâlâyı eğer,

Onu da unutmayıp, etini pişirirler.”
 

GÜNÜN TARİHİ..........  GÂZİ OSMAN PAŞA’NIN VEFÂTI

Büyük bir Türk komutanıdır. 1877 Plevne savaşlarındaki savunmasıyla tanınır. Bu savaşın kahramanı Gâzi Osman Paşanın adı dillere destan olmuştur. Rusların 50.000 asker ve 184 topuna karşı, 23.000 asker ve 53 topla müdafaada bulunan paşa, düşmanın üç saldırısını püskürtmüş, 4. huruç harekâtında yaralanmış ve Vit Irmağı kıyısında, yarası sarılırken esir düşmüştür. Rus Çarı II. Aleksandr, kılıcını geri vererek, kendisini tebrik edip saygı göstermiştir. 2 ay sonra yurda dönmüş ve Sultan Abdülhamid Hân tarafından karşılanmış ve çok kıymetli hediyelerle taltif edilmiştir. Haziran 1878’de Hassa Mareşalliğine tayin edildi. 6 Kasım 1878’de Başkomutanlığa getirildi. 5 Nisan 1900’de 67 yaşında vefât etti.

 

DÜNKÜ CEVAP